Gisteren heb ik Ober van Alex van Warmerdam gekeken. Een van z’n nieuwste films (of de nieuwste?). Wederom een mooie film van Alex van Warmerdam.
Het verhaal draait om Edgar. Hij is ober in een restaurant, z’n vrouw is chronisch ziek, hij heeft een minnares waar die niet gelukkig mee is, buren die hem het leven zuur maken en nog wat ellende meer. Op een dag is hij het beu en gaat hij verhaal halen bij de scenarioschrijver…
De opzet van het verhaal is goed bedacht, hoewel ik van tevoren wist dat Edgar verhaal zou gaan halen was ik toch verrast op het moment dat het gebeurde. De wisselwerking tussen karakters en scenarioschrijver maakt dat de film kraakt en piept, het verhaal voelt wat ongemakkelijk en gekunsteld aan. Aan de andere kant zorgt het voor leuke plotwendingen en haalt Van Warmerdam leuke grappen uit met het gegeven.
De hele film is ongemakkelijk, maar met uitzondering van De Jurk vind ik dat van alle films van Van Warmerdam. Het ongemakkelijke en stroeve is naar mijn mening de kracht van zijn films, op de een of andere manier grijpen ze me wel aan en blijven ze me bij. Vooral bepaalde scenes en dialogen.