Française (2008) van Souad El-Bouhati vertelt het verhaal van een 10 jarige meisje (Sophia) dat met haar familie terugkeert van Frankrijk naar Marokko. Ze voelt zich echter Française en geen Marokkaanse. Ze zet alles op alles om op haar achttiende na haar eindexamen terug te keren naar Frankrijk.
Haar ouders en omgeving vinden dit maar niks. Vooral haar moeder vind dat ze thuis hoort in Marokko. Het leven dat ze daar leiden is goed. Het gezin leeft in redelijke welvaart, de kinderen gaan naar school en lopen niet met hoofddoeken rond.
Ik vond het een redelijke film met mooie shots van het Marokkaanse landschap en van een welvarend Marokko. De armoede en sloppenwijken werden kundig vermeden, wat de film m.i. ten goede kwam. Ook werden de dilemma’s van Sophia en haar familie goed voelbaar maakt. Het is geen briljante film, maar de film snijdt wel een actueel thema aan. Want zoals een vriendinnetje in Frankrijk aan Sophia vraagt: wat ben je nou: Marokkaans, Afrikaans, Frans of Arabisch?
Ik was vanmorgen zaalwacht bij een schoolvoorstelling. Hoewel ik me afvraag hoe de film overkwam op de aanwezige scholieren viel het me op dat de zaal relatief rustig was. Buiten het standaardgejoel als er een vrouw in ondergoed in beeld kwam of als er gekust werd in de film. Zeker als je bedenkt dat dit toch geen standaard Hollywoodwerk was, maar veel meer in de Franse traditie van de auteursfilm lag.
