Kernenergie wordt de laatste tijd in diverse landen en door verschillende mensen, waaronder Willem Vermeend, gezien als een belangrijke oplossing voor het verminderen van de CO2 emissie. Zelfs een deel van de oude tegenstanders is inmiddels voorstander van kernenergie vanuit het oogpunt van klimaatverandering.
Daarnaast wordt kernenergie vaak gezien als goedkope stroom. Afgelopen week doken op verschillende sites twee studies uit 2009 op die daar kanttekeningen bij plaatsen. De eerste studie van de Citybank groep met de titel “New Nuclear – The Economics Say No” (pdf) laat zien dat de kosten en financiële risico’s van kernenergie groot zijn voor private investeerders. De studie somt vijf grote risicogebieden op waar ontwikkelaars en beheerders van nieuwe kerncentrales rekening mee moeten houden: planning, bouw, energieprijs, beheer en sluitingskosten.
Volgens de studie hebben overheden in geïndustrialiseerde landen tot nu toe enkel de risico’s op het vlak van planning afgebouwd. Hoewel het een belangrijke factor is, “is het de factor met de minste financiële impact”. Bouw, energieprijs en beheer zijn de belangrijkste risicogebieden, zo enorm dat ze echte “corporate killers” zijn en ook de grootste energiebedrijven op de knieën kunnen dwingen, volgens het rapport.
De Duitse fysicus Christoph Pistner van het Duitse Instituut voor Toegepaste Ecologie komt tot gelijkaardige conclusies. In zijn rapport “Renaissance of nuclear energy” (pdf, Duits) voert Pistner aan dat ontwikkelaars “de enorme bouwkosten van een nieuwe kerncentrale op voorhand en voor een ongewoon lange termijn moeten financieren.” Het duurt volgens Pistner minstens twintig jaar voor de operationele kosten terugbetaald zijn. Pas na die periode maakt de centrale winst.
Als dat klopt verklaart dat ook de lange lijst en grote bedragen subsidies voor kernenergie die het weblog Climate Progress een paar jaar geleden opsomde onder de titel Nuclear Pork — Enough is Enough. Het verklaart ook waarom Obama ruim 8 miljard dollar aan garanties beschikbaar stelt voor de bouw van 2 nieuwe kerncentrales. Zonder de garanties zijn de risico’s blijkbaar te groot voor private investeerders in de VS.
Ook verklaart het waarom Jonathan Porrit, voormalig voorzitter van de Sustainable Development Commission in het Verenigd Koninkrijk in heeft gezet op geen subsidie voor nucleair (uit The Guardian van 25 juli 2009):
Little more than a year ago, these nuclear zealots were telling the world that any new nuclear in the UK would require zero public subsidies. Hardened anti-nuclear campaigners such as myself fell about laughing – not one kilowatt-hour of nuclear-generated electricity has ever gone on to the grid, anywhere in the world, over 40 years, without some kind of public subsidy. So why does anybody suppose that it’s going to be any different this time round?
“We [in the SDC] said categorically that there was no way the industry could build new stations without subsidies. Government said we were wrong, explicitly. All the energy companies, too said they did not need subsidies. Now, they are all in there asking for large amounts of public money.
Het hele interview van The Guardian met Jonathon Porritt kun je hier vinden. Meer informatie over de studies van Citybank en Christoph Pistner vind je bij IPS, MO nieuws of Duurzaam Nieuws.
