In mijn naïviteit dacht ik dat de mythe van de maakbare samenlevig een jaar of 10 geleden een stille dood gestorven was. Niks is echter minder waar heb ik ontdekt sinds ik vader geworden ben van Josie. Een van de eerste brieven die ik ontving was van het consultatiebureau, in mijn ogen een goede instelling die ouders kan helpen bij praktische vragen met even pratkische adviezen met betrekking tot de ontwikkeling van hun kind.
Bij de uitnodiging voor een eerste gesprek bij het consultatiebureau zat ook een vragenlijst van wat de gemeente Rotterdam Stevig Ouderschap noemt. Na het lezen van de folder en vragenlijst noem ik het stevig gelul, dat uitgaat van het no trust principe in de eigen bevolking. De bedoeling is dat de vragenlijst ingevuld wordt en meegegeven aan de wijkverpleegkundige. Dat laatste zal ik zeker doen, al zou ik hem liever inbrengen op een plek waar de zon nooit schijnt bij de ambtenaar die deze verzonnen heeft (en de gemeenteraad die instemt met het verzenden van dit soort achterlijke vragenlijst aan de bewoners van haar stad).
Leest u even mee:
Een kind krijgen en grootbrengen is iets heel bijzonders, al kan ouderschap af en toe ook gemengde gevoelens geven. Iedere ouder wil er graag het beste van maken, maar sommige ouders valt dit zwaarder dan anderen. Juist voor deze ouders is Stevig Ouderschap bedoeld. De nu volgende vragen ervaart u wellicht als heel persoonlijk. Daarom willen we eerst uitleggen waarom ze gesteld worden. Er zijn verschillende situaties waarin wij ons kunnen voorstellen dat extra steun goed van pas kan komen.
- Als ouder kun je je onzeker voelen of je het allemaal wel goed zult doen met je kind. De manier waarop je omgaat met je kind hangt vaak af van de manier waarop je ouders vroeger met jou omgingen. (…)
- Een kind grootbrengen doe je niet alleen. De meeste mensen doen dat samen met hun partner, daarbij gesteund door een groep van mensen (…). Als deze groep erg klein is sat je er als ouder meer alleen voor, waardoor het grootbrengen van een kind zwaarder kan zijn.
- Sons komen ouders door omstandigheden onder druk te staan (…) hoewel iedereen verwacht dat je het alleen maar geweldig leuk vindt om een kind te hebben, kun je er in zo’n situatie ook best tegenop zien.
Hierna volgen 6 vragen, waarvan 5 in te vullen door de ouders over leeftijd van de ouders, duur van de zwangerschap en geboortegewicht. Nooit geweten dat obesitas al op zo jonge leeftijd een rol kan spelen 😉 De zesde vraag is niet voor de ouders, maar voor de wijkverpleegkundige en betreft de vraag of hij/zij het gezin ondersteuning van Stevig Ouderschap zou aanraden. Op basis van de vijf vragen een beetje prematuur, maar het omdraaien van de bladzijde schept licht in die duisternis. Daar staan namelijk 17 vragen voor de moeder, met op de achterkant (!) dezelfde 17 vragen voor de vader. De reden van dat uitroepteken wordt wel duidelijk als je de vragen hieronder leest.
- Ik verwacht dat ik genoeg steun zal krijgen van mijn partner bij het verzorgen van onze kind(eren).
- Ik zie erg op tegen het grootbrengen van dit kind
- In de afgelopen 9 maanden heb ik me ongelukkig gevoeld dat ik een kind ging krijgen.
- Ik voelde me als kind in het algemeen veilig in de nabijheid van (een van) mijn ouders/verzorgers.
- Ik vind dat het er tussen mijn ouders/verzorgers vaak hardhandig aan toe ging toen ik nog een kind was.
- Ik vind dat ik als kind te veel geslagen ben door mijn ouders/verzorgers.
- Terugkijken op de afgelopen drie jaar ben ik (een tijd) psychisch ernstig van streek geweest.
- ALs ik ruzie heb/had met mijn partner vallen/vielen er wel eens klappen.
- Ik zou eigenlijjk minder alcohol en/of drugs moeten gebruiken.
- In een goede opvoeding moet je een kind geregeld een pak slaag geven.
- Ik heb voor mijn 16e jaar een nare seksuele ervaring gehad waartoe ik werd gedwongen.
- Met de ervaring uit vraag 11 heb ik het nu nog moelijk.
- Ik voel me door mijn familie goed geaccepteerd.
- Ik kan zo driftig worden dat ik er op los sla.
- Ik heb het gevoel dat ik er in de buurt waar ik woon helemaal bij hoor.
- Ik zou willen dat ik meer mensen in mijn omgeving had waar ik voor wat steun op zou kunnen terugvallen.
- Het gaat me gemakkelijk af om te vragen om hulp of raad wanneer ik daar behoeft aan heb.
En zoals gezegd: beide partners beantwoorden deze 17 vragen op hetzelfde A4’tje, alleen ff bladzijde omslaan.
Schat wat heb jij ingevuld bij vraag 1, 3, 8 en 10?
Dat zal gezellige avondjes geven in Rotterdam…Is er nou echt een ambtenaar of politicus die gelooft dat met deze vragenlijst die naar mijn mening barst van het wantrouwen richting ouders problemen opspoort? Ik niet, dit is technocratisch geneuzel waar de Sovjet-Unie nog wat van had kunnen leren.
Laat het dus duidelijk zijn dat ik dat formuleer weiger in te vullen. Als dat betekent dat we zo’n gezellig achter de voordeur team van de gemeente Rotterdam langs krijgen: neem een huiszoekingsbevel mee, want je komt m’n huis niet in!
Kan dat bezoek van de wijkverpleegkundige en het administratief personeel dat al die achtelijke enquetes moet bedenken, invoeren en verwerken niet vervangen worden door wat extra uurtjes kraamhulp? Want op dat punt is het genant slecht gesteld in Rotterdam. Van de 49 uur die ons van te voren toegezegd waren leken er aanvankelijk maar liefst 21 te honeren te zijn door Kraamzorg Rotterdam. Te beginnen met 3 dagen van 3 uur hulp per dag, dat was bij onze hummel dus hulp bij 1 voeding per dag met een klein beetje uitleg hoe we de andere 21 uur konden doorkomen met voeden.
Na veel leuren en zeuren kregen we vanaf maandag 5 uur per dag van een leerling kraamverzorgster en uiteindelijk ook twee dagen extra. Dat brengt het totaal aantal uur kraamzorg op 36 in plaats van 49, dat zou dus 26 zijn geweest als we die extra dagen niet hadden gekregen. En dan als gemeente (of is het welzijnswerk?) het lef hebben om zo’n belachelijke vragenlijst te sturen.
Investeer liever in goede kraamzorg en zorg dat die mensen in staat zijn om tijd en aandacht te besteden aan de gezinnen waar ze helpen. Drie uur kraamzorg per dag betekent namelijk voor de kraamhulp ook 3 gezinnen per dag, die alle 3 balen van het geringe aantal uren. Daar kan de kraamhulp niks aan doen, maar die krijgt wel van ieder gezin het commentaar en de kritiek erop te verwerken. Met 3 uur kraamhulp per dag is het ook behoorlijk lastig om je huishouden op orde te krijgen en nog tijd te hebben voor die door opvoedkundige als zo belangrijk geziene ‘hechting tussen ouders en kind’ in de eerste dagen. Over de kraamhulpen die we langs hebben gehad overigens niets dan lof, het probleem zit ergens anders in het bureaucratisch circus dat in Nederland gezondheidszorg heet.
Helaas is kraamzorg in de regio Rotterdam onder het mom van marktwerking verworden tot een bijna monopolie van Kraamzorg Rotterdam. Dus overstappen naar een andere organisatie, zoals bij verloskundigen wel kan, heeft weinig zin. Aan de telefoon heb ik ook gesprekken gehad die weinig met een marktgerichte organisatie te maken hebben (geen letterlijke citaten, maar het geeft de strekking goed weer):
Ik: ik wil graag het aantal geïndiceerde uren kraamzorg, dat is dus meer dan 3 uur per dag.
Kraamzorg Rotterdam: meneer, we doen ons best. Er is echter een tekort aan kraamzorgen in Rotterdam, doordat het aantal babies hoger is dan in de jaarplanning van onze organisatie staat.
Ik: dan kunt u toch extra mensen aantrekken?
Kraamzorg Rotterdam: meneer, dat stellen we ook voor in ons jaarplan voor 2010.
Dat is geen marktwerking, dat is centrale planeconomie ten top. Er is nog net geen vijfjarenplan…
