In NRC/Handelsblad een stuk over de menselijke kant van het strenge asielbeleid. Waarbij niet de mensen die hierheen proberen te komen centraal staan, maar de dorpen die geconfronteerd worden met het vertrek van ‘hun’ asielzoekerscentrum. Het blijft toch een vreemd verschijnsel dat mensen dat (bijna?) net zo erg blijken te vinden als de komst van een asielzoekerscentrum.
Plaats een reactie