Afgelopen weekend heb ik 21 Grams (2003) van Alejandro González Iñárritu opgenomen en een paar dagen geleden heb ik de film eindelijk weten te kijken. De film stond al lange tijd op het verlanglijstje om te zien en is zeker de moeite waard. Ogenschijnlijk een simpel verhaal over een man die een harttransplantatie krijgt van een verongelukte man. De verschillende verhaallijnen in de film lijken lange tijd als los zand aan elkaar te hangen, net al bij de eerste film van Iñárritu Amores Perros (2000). Langzaam maar zeker komen de verhaallijnen bij elkaar tot een logisch geheel, op een overtuigendere wijze dan in Amores Perros. Vooral de sprongen in de tijd die er gemaakt worden maken het verhaal soms lastig om te volgen. Andere conclusies zou kunnen zijn dat het niet de meest ideale film is om bij te strijken, omdat je daarmee soms belangrijke fragmenten mist 😉
Plaats een reactie