De centrale vraagstelling van Het bedrijfsleven aan de macht is het creëren van een duurzamere en tegelijkertijd economisch en maatschappelijk rechtvaardige wereld. Korten hanteert als definitie van duurzaamheid: verantwoord rentmeesterschap van de aarde.Voorzover ik dat uit het boek weet te halen hanteert hij het op dezelfde wijze als de commissie Brundtland.
Volgens de auteur is het boek voortgekomen uit zijn diepe bezorgdheid met over de toekomst van de mensheid. Zoals zoveel jongeren wilde hij in z’n jeugd de wereld verbeteren en armoede uit de wereld verdrijven. Hij constateert grote veranderingen in Azië, en andere ontwikkelingsgebieden. Achter de facades van grote successen en weelderige tentoongespreide rijkdom in landen op het zuidelijk halfrond, ziet hij een groeiende groep van mensen die in een uitzichtloos bestaan terecht zijn gekomen. Hoewel vele hetbeter hebben dan ooit, zijn er honderden miljoenen mensen niet meer in staat om in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Deze laatste groep wordt op grote schaal van hun grond verdreven om plaats te maken voor talloze grote ontwikkelingsprojecten.
De baten van deze projecten komen vaak bij multinationals en beter gesitueerden, terwijl de ontheemden niets anders rest dan een nieuw bestaan op te bouwen in buitenwijken van steden of in marginale en onstabiele gebieden. Recente voorbeelden, die ik zelf kan verzinnen, hiervan zijn de nationalisatie van kolenmijnen in China, waarvoor geen compensatie wordt betaald.
Volgens Korten gaat het niet om een verschijnsel dat enkel ontwikkelingslanden treft, maar is het probleem dieper geworteld. Een stelling die ik onderschrijf, ook in de Westerse samenleving leidt de groeiende rijkdom tot maatschappelijke desintegratie en milieubederf. Of zoals John Kenneth Galbraith het al vanaf de jaren vijftig poneert: Private rijkdom kan heel goed samen gaan met publieke armoede. Sterker nog, het kan er een direct gevolg van zijn. Volgens Galbraith zijn publiek investeringen en uitgaven nodig om het welzijn bij een groeiende welvaart op peil te houden.
Andere centrale problemen die Korten signaleert zijn:
- de teloorgang van het vertrouwen in bestaande instituties
- de toegenomen macht van het (internationale) bedrijfsleven
Daarover in later meer.
Galbraith links: WikiQuote WikipediaWikipedia
David C. Korten links: People-Centered Development Forum YES! A Journal of Positive Futures
Krispy's Blog 
Plaats een reactie