Zwartboek (2006)

Dit weekend eindelijk weer ‘ns naar de film geweest. Ondertussen in Den Haag, want verandering van werk en woonplek doet ook veranderen van bioscoop. Het vele veranderen van werkplek is ook niet goed voor de regelmaat in het bijhouden van dit blog… Maar dat was ondertussen al wel opgevallen met slechts een stuk of 10 posts sinds begin dit jaar. Voor mijn is duidelijk geen professionele carrière als blogger weggelegd.

Maar goed, de film: Zwarboek (2006) van Paul Verhoeven. Het is een lange zit (zo’n 2,5 uur), maar de moeite waard. Het verhaal is niet echt waarschijnlijk, hoewel de losse onderdelen vast enige historische juistheid zullen hebben. Daar zit de kracht van de film echter niet in.

Het schokkendste moment van de film is niet de zoveelste beelden van de oorlog, maar vond ik juist de beelden van de periode erna. De schofterige behandeling van mensen die ‘fout’ waren geweest in de oorlog, terwijl de film een mooi gebalanceerd beeld laat zien van goed en fout. In de film is niemand helemaal goed of helemaal fout, de film laat een veel subtielere schaal zien en laat het oordeel voor een groot deel over aan de kijker.

Het is duidelijk te zien dat er een fors budget voor de film beschikbaar was, geen rammelende decors en geen halfgare accenten. En een plot waarin je lang blijft twijfelen over wie de verrader is.

  1. He Krispy! Ik weet niet of je dit leest maar:
    De film zoals jij die hier beschrijft: Dat is volgens mij de perfecte oorlogsfilm. Geen overduidelijke gevechen tussen goed en kwaad met een wapperende amerikaanse vlag en melodramische muziek maar juist diegene waarbij je je inderdaad afvraagt: Wie is nou goed en wie is nou heemaal fout bezig. Lijkt me zeker een goede film!

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.