Krispy's Blog

Michael Pollan in The New York Times over waarom je als individue je bij je keuzes druk zou maken over grote problemen als het klimaatbeleid:

The Big Problem is nothing more or less than the sum total of countless little everyday choices, most of them made by us (consumer spending represents 70 percent of our economy), and most of the rest of them made in the name of our needs and desires and preferences.

For us to wait for legislation or technology to solve the problem of how we’re living our lives suggests we’re not really serious about changing — something our politicians cannot fail to notice. They will not move until we do. Indeed, to look to leaders and experts, to laws and money and grand schemes, to save us from our predicament represents precisely the sort of thinking — passive, delegated, dependent for solutions on specialists — that helped get us into this mess in the first place. It’s hard to believe that the same sort of thinking could now get us out of it.

Kijk en dan zijn we dus terug bij de afkeer die ik voelde tijdens het debat over het Nederlandse milieubeleid van vorige week maandag in Nijmegen, waar ik al eerder over schreef. Doe mij maar eigen verantwoordelijkheid en zelf handelen. Dat kunnen volwassen burgers best. Toch?

Mijn goede voornemen voor dit jaar: alle lampen vervangen door LED-lampen en bij de aanschaf van kleding op de productiewijze letten (grote omissie in mijn eigen gedrag).

Bron: No Impact Man: We need more than good “energy policy”